De Banneuxkes over hun toeren

De Banneuxkes begonnen aan een tweede toneelseizoen.

Iedereen was dolenthousiast. De Banneuxkes hadden het vertrouwen gekregen van het publiek en ze gingen er voor het tweede seizoen tegenaan.

Er kwamen nieuwe mensen bij, er werden kleine investeringen gedaan en we kregen een heuse huisfotograaf. Er kwam ook een andere voorzitter want door werkomstandigheden kon Jan Dierckx het voorzitterschap niet meer gecombineerd krijgen.

Wim Reyskens is toen als voorzitter aangetreden en hij nam de fakkel over van Jan Dierckx. Jan bleef wel in het bestuur en zou zeker de kar nog mee blijven trekken.

We wilden er weer tegenaan gaan, maar wat gingen we spelen? Voor een avondvullend stuk waren we nog steeds niet klaar, maar de sketches moesten we ook achterwege laten. We moeten groeien en we kunnen niet steeds in hetzelfde stramien blijven.

Ronny Dupont, die de regie weer voor zijn rekening nam, leerde ons wat éénakters waren en het toenmalige bestuur nam een wijze beslissing. We gingen drie éénakters spelen.

Elke éénakter duurde ongeveer 40 minuten. We konden alle mensen inzetten en we hadden toch een aangename en een afwisselende avond.

Een ander voordeel was dat we nu konden voelen welk genre ons publiek echt wou. De klucht "Schat, denk aan mijn zenuwen", de thriller "Sorry, verkeerd verbonden" en weer een klucht "Non-actief" werden het repetitievoer voor de komende maanden.

We repeteerden hard, want we gingenvan 3 voorstellingen naar 5 voorstellingen, dus als we ons best deden zouden we misschien meer volk hebben dan het eerste jaar. En ja hoor ... we hadden meer volk, maar zou dat komen omdat we goed ons best hebben gedaan of was het om een andere reden?

Was het misschien het poppentheater "Passerelleke" met Jef Laweit en Harry de Sok die de avond deed slagen? De mensen amuseerden zich en wij waren gelukkig.

In regie van Ronny Dupont