Aad joa ... ma nog nie verslet.e

We gingen onze negende productie in.

Het leescomité had het dit jaar weer verschrikkelijk moeilijk gehad om een goed stuk te kiezen. Er lagen heel wat goede stukken ter discussie. Er werd een top 3 gemaakt en het stuk "Aad joa... ma nog ni verslet.e" kwam als winnaar uit de bus. Het leunde aan tegen "Drinken de Goden Duvel" en het was een uitdaging voor onze decorploeg.

Zij moesten een lift bouwen op onze scène.En het was de decorploeg weer gelukt!! Ze hadden een prachtig optisch bedrog gemaakt zodat de zaal twijfelde of het om een echte lift ging of niet. De lift was de hoofdrol (Johan) en het grootste gespreksonderwerp voor ons publiek.Er ging dit jaar ook een pluim naar de grimeploeg. Ze moesten van iemand van 32 jaar een oudere man tussen de 75 en de 80 jaar maken. Zij zijn in hun opzet gelukt, want na de productie werd er dikwijls naar Dolf de liftboy gevraagd.

Als de speler dan aangeduid werd keek men ongelovig. Speelde die jonge gast die oude man? Wanneer de tic van de liftboy (een trekkende schouder) dan voorgedaan werd zag je de glimlach op de gezichten verschijnen en hoorde je dikwijls fluisteren: "De Banneuxkes, dat zijn toch kastaars".

En dat we voor een opvolging zorgden in onze toneelgroep staat als een paal boven water. Marlèneke (de keukenmeid van het hotel) was zwanger en niemand die het wist (behalve de vader natuurlijk). Na de productie werd het aan de Banneuxkes bekend gemaakt en toen was er groot jolijt want de toekomst van de Banneuxkes is de goede weg aan het opgaan.

Na deze productiegingen de Banneuxkes even rusten (en ééntje ging bevallen) maar al vlug begonnen de Banneuxkes volop te werken aan het tienjarig bestaan en aan het nieuwe stuk.